Echter ook ‘Er zijn er al zoveel blogs. Wie gaat er nu geïnteresseerd zijn in mijn kabouter(s)?’ En toch ... Het kriebelde om vast te houden... de uitspraken, de knuffels, de spontaniteit,... Maar er was al zo weinig tijd. ‘Alles gaat zo vlug voorbij en heb ik hier tijd voor?’ Het waren enkele van de gedachten die er vroeger voor zorgden dat het plan telkens in de kast verdween.
Sinds ik de naaiblogs ontdekte, welke zorgden voor afleiding tijdens mijn verplichte platte rust voor kabouter 2, weerklonk de roep om ook van start te gaan steeds luider.
En toch bleef het knagen ... 'Naai ik wel genoeg hiervoor ?' Ik heb uiteindelijk enkel 1 onafgewerkte tas in 2013 en een verzorgingsmatje, tuttenkoord en een te kleine Theo in 2016 op mijn teller. Ik heb wel veel gelezen, maar het is vooral boekenwijsheid.... En hoe gaan we t kind dan noemen ? Denk, denk, maar een naam kwam niet en dus raakte het blogidee opnieuw in de vergeethoek.
Tot eergisteren ... Kasper had instrijkbare naamlabels nodig en die maakte ik hier. Mijn kanjer koos een krokodil en een raket. En ik vond onverwacht ineens een naam...
Sew you later, alligator !
En de puzzel klopt.
